Με έχουν ρωτήσει πολλοί γιατί ριψοκινδυνεύω, γιατί πολλές φορές κάνω πράξεις που φαίνονται χαζές, γιατί δεν είμαι πιο προσεκτικός, με άλλα λόγια γιατί δεν φοβάμαι.
Η απάντηση είναι απλή και περιέχεται σε τέσσερις επιμέρους απαντήσεις.
1. Δεν φοβάμαι, επειδή είμαι προστατευμένος από τον Θεό
Γνωρίζω ότι είμαι αφελής, επειδή δεν έχω ούτε θα μπορέσω ποτέ να έχω την πλήρη γνώση. Γνωρίζω ότι δεν είμαι προφήτης ούτε θα μπορέσω ποτέ να είμαι. Επομένως γνωρίζω ότι στηρίζομαι στην Θεία βοήθεια. Κάθε φορά που πάει να μου συμβεί ένα μεγάλο κακό κάτι γίνεται, ένα όνειρο, ένα περίεργο συναίσθημα, μια παράξενη και απρόσμενη αλλαγή που μου δίνει την ευκαιρία να το αποφύγω. Με άλλα λόγια ένας από μηχανής Θεός το διορθώνει.
Για παράδειγμα δεν είχα αλλάξει στο αυτοκίνητό μου ένα ανταλλακτικό του τροχού το οποίο έκανε πολύ θόρυβο και εγώ ετοιμαζόμουν για μεγάλο ταξίδι. Μια μέρα πριν το ταξίδι η μητέρα μου είδε στο όνειρό της ότι με θρηνούσε. Την ημέρα που ταξίδευα μου το είπε και αμέσως το μυαλό μου πήγε στο ανταλλακτικό του τροχού. Αποφάσισα να μην ταξιδέψω αν δεν το αλλάξω και πήγα αμέσως σε ένα συνεργείο και το άλλαξα. Αργότερα έμαθα ότι το συγκεκριμένο ανταλλακτικό ήταν στα τελευταία του και αν έσπαγε θα έφευγε ο τροχός και αναπόφευκτα σε έναν αυτοκινητόδρομο το ατύχημα θα ήταν μεγάλο.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι όταν έφευγα αεροπλάνο για ένα ταξίδι από το Τόκιο για τη Γερμανία. Η πτήση είχε αλλάξει και ήταν μια ώρα νωρίτερα, εγώ όμως δεν είχα προνοήσει να ελέγξω την πτήση, ως όφειλα, την προηγούμενη μέρα του ταξιδιού. Προσπαθώντας να κλείσω θέση στο λεωφορείο που πηγαίνει στο αεροδρόμιο διαπίστωσα ότι υπήρχαν μόνο δύο διαθέσιμες τελευταίες θέσεις στο λεωφορείο που έφτανε μια ώρα νωρίτερα και ότι τα υπόλοιπα λεωφορεία ήταν πλήρη. Έτσι αποφάσισα να πάω μια ώρα νωρίτερα από ότι χρειαζόταν και να πιώ ένα καφέ στο αεροδρόμιο. Φυσικά τον καφέ δεν τον ήπια!
Το μάθημα από αυτά είναι ότι αν ένα κακό δεν πρέπει να μας συμβεί, αυτό δεν έχει θέση στην ζωή μας και ο Θεός πάντα θα μας δώσει ένα εμφανές και καθαρό σημάδι, και πολλές φορές περισσότερο από ένα γιατί είμαστε λίγο κουφοί και στραβοί, ότι κάτι κακό πάει να μας συμβεί. Βέβαια πάντοτε θα έχουμε την επιλογή να παρακούσουμε τον Θεό. Πάντοτε θα έχουμε την επιλογή να πούμε ότι το όνειρο έλεγε βλακείες ή ότι θα βρούμε έναν άλλο τρόπο να πάμε στο αεροδρόμιο για να μην χάσουμε μια ώρα από τον ύπνο μας. Επομένως φυσικά και το κακό μπορεί να συμβεί αν εμείς είμαστε αρκετά περήφανοι και ανεξάρτητοι, σκληροί και τρανοί και δεν πιστεύουμε σε μια Θεία, ανώτερη εξωτερική δύναμη που μας τείνει πάντα ένα χέρι βοηθείας.
Ο Θεός πάντα τείνει ένα χέρι βοηθείας σε κάθε κακό που δεν αρμόζει να μας συμβεί και είναι στην διακριτική μας ευχέρεια να το αρπάξουμε ή όχι, να προσποιηθούμε οτι είμαστε ανεξάρτητοι και οτι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας ή όχι.
2. Δεν φοβάμαι επειδή δεν υπάρχει τίποτε κακό που μπορεί να μου συμβεί. Όλα συμβαίνουν για καλό.
Υπάρχουν πράγματι κακά που πρέπει να συμβούν. Ο λαός μας άλλωστε λέει ότι όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει. Η ζωή είναι ένα μάθημα, ένας κατασκευασμένος κόσμος για να βιώσουμε συγκεκριμένα περιστατικά μέσα από τα οποία ο νους μας θα εξελιχθεί για να γίνει ένα εργαλείο τέλειο, τόσο τέλειο όσο είναι είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί καθ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, με άλλα λόγια δεν είναι Θεός, αλλά εξελίσσεται ώστε να γίνει Θεός.. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να αποφύγει αυτή την εξέλιξη, επομένως δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο από Θεός, γιατί απλά δεν υπάρχει κάτι άλλο. Επομένως δεν έχει την δυνατότητα ο άνθρωπος να αποφύγει τα μαθήματα εκείνα που θα τον εξελίξουν ώστε να εκτελέσει αυτό του τον μοναδικό σκοπό ύπαρξης: Να γίνει Θεός.
Βέβαια δεν γίνεται κάποιος Θεός όταν πεθαίνει. Η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει γιατί δεν έχει την δυνατότητα να πεθάνει. Θα ήταν σαν ο Θεός να μπορούσε να πεθάνει, άρα και να γεννηθεί. Αυτό είναι ανόητο, διότι ο Θεός δεν υπάγεται στον χρόνο. Ο χρόνος αφορά μόνο τους ανθρώπους και τα εγκόσμια, για το Θείο υπάρχει μόνο αιωνιότητα, επομένως δεν υφίσταται γέννηση άρα και θάνατος. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια ψυχή η οποία είναι μια έκφραση του Θεού. Υπάρχουν βέβαια και άψυχοι άνθρωποι, αυτοί όμως γίνονται άψυχοι μέσα από ιδιαίτερες περιστάσεις, όπως ένα σοβαρό ατύχημα ή τραύμα, επομένως θα ασχοληθούμε μόνο με τον κανόνα. Κάθε ενσαρκωμένο ον έχει μια αθάνατη ψυχή η οποία δεν είναι μέρος αλλά το όλο της Θείας δύναμης. Η Θεία δύναμη δηλαδή δεν διαμελίζεται για να μπει σε κάθε άνθρωπο, αλλά μπαίνει σε κάθε άνθρωπο ολόκληρη, όπως ένα ραδιόφωνο δεν λαμβάνει ένα μέρος της συχνότητας για να παίξει, αλλά λαμβάνει ολόκληρη την συχνότητα, όπως άλλωστε και όλα τα υπόλοιπα ραδιόφωνα. Όπως ακριβώς κάθε ραδιόφωνο λαμβάνει όλη την συχνότητα έτσι και κάθε άνθρωπος λαμβάνει όλη την αθάνατη Θεία δύναμη.
Ο νους είναι ένα παιδί, ή καλύτερα βρέφος. Αυτό το βρέφος έχει την τάση να λανθάνει. Επειδή βασίζει τις αποφάσεις του σε συμπεράσματα που έρχονται από βιώματα, μη έχοντας βιώσει τα πάντα οι αποφάσεις του πάντα είναι ατελείς. Ο σκοπός είναι να γίνουν τέλειες. Επομένως ο σκοπός είναι να βιώσει τα πάντα. Φυσικά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βιώσει τα πάντα. Για αυτό το σκοπό υπάρχουν περισσότερες ενσαρκώσεις. Για αυτό το σκοπό υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι. Όχι μόνο για να αντιδράσουν ο ένας με τον άλλον, δημιουργώντας ο ένας τις απαραίτητες καταστάσεις στον άλλο, αλλά και για να βιώσουν συλλογικά το σύνολο αυτού που μπορεί να βιωθεί. Επομένως οι άνθρωποι στο σύνολο της ιστορίας τους θα βιώσουν το σύνολο των βιωμάτων. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος ύπαρξής τους και αν το σύνολο των βιωμάτων βιωθεί τότε ο νους θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις με βάση το σύνολο της γνώσης, επομένως αποφάσεις τέλειες. Ο νους τότε θα είναι μια τέλεια μηχανή. Όταν αυτό γίνει τότε ο άνθρωπος δεν θα έχει λόγο ύπαρξης και ο κόσμος θα τερματιστεί μιας και θα έχει επιτελεστεί ο σκοπός του. Μιας και ακόμα βρισκόμαστε μακρά από την συγκεκριμένη κατάσταση είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα τελειώσει το 2012. Μπορεί να συμβούν σημαντικά γεγονότα το 2012, όμως ο άνθρωπος θα συνεχίσει να υπάρχει για να εξελίσσεται προς την τελειότητα.
Επομένως τίποτα κακό δεν μπορεί να συμβεί. Όλα συμβαίνουν για καλό, επομένως για να μάθουμε. Αυτά που δεν χρειάζεται να συμβούν, είτε καλά είτε κακά, έχουμε την δυνατότητα όπως προειπώθηκε να τα αποφύγουμε.
3. Δεν φοβάμαι επειδή οτιδήποτε κακό συμβαίνει, συμβαίνει για να μάθω και δεν θέλω να αποφύγω ένα Θείο μάθημα.
Βαδίζουμε προς την τελειότητα και αν και δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, μπορούμε να την καθυστερήσουμε. Πως; Μπορούμε να αποφεύγουμε τα μαθήματα του Θεού, ως κακά γεγονότα που μπορούν να μας συμβούν. Μπορούμε να χτίσουμε έναν φαινομενικά αδιαπέραστο τοίχο γύρω μας και να κλειστούμε μέσα. Ο τοίχος αυτός θα περιλαμβάνει το γνώριμο, είτε καλό είτε κακό, και θα αποκλείει το άγνωστο, και πάλι είτε καλό είτε κακό. Δεν μπορούμε να περικλείσουμε σε ένα τοίχο μόνο το καλό, διότι αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια κατάσταση που είναι μόνο καλή. Αυτό δεν υπάρχει, κάθε κατάσταση είναι και καλή και κακή ταυτόχρονα.
Έχουμε την δυνατότητα να χτίσουμε ένα τοίχο, ο Θεός μας το επιτρέπει. Όμως σύντομα καταλαβαίνουμε ότι ο τοίχος αυτός δεν μπορεί να είναι αδιαπέραστος διότι μέσα σε αυτόν δεν μπορούμε να εξελιχθούμε, αφήνοντας έξω τις νέες εμπειρίες, και καλές και κακές. Αν μπορούσαμε να μείνουμε για πάντα μέσα στο περιτοίχισμα τότε δεν θα εξελισσόμασταν, πράγμα που όπως προειπώθηκε δεν γίνεται. Είμαστε υποχρεωμένοι να εξελιχθούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να φτάσουμε την Θεότητα, αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός ύπαρξής μας. Επομένως περιτοιχίζοντας τον εαυτό μας, φτιάχνουμε ένα εγωιστικό άτομο το οποίο απομακρύνεται από το Θείο, επομένως απομακρύνεται από τον εαυτό του. Αυτό το εγωιστικό άτομο έρχεται σε αντίθεση και σύγκρουση με το Θείο. Επομένως αυτό το εγωιστικό άτομο δέχεται την αντίσταση του Θείου και επειδή το Θείο εκφράζεται από όλους τους ανθρώπους, δέχεται την αντίσταση όλων των ανθρώπων χωρίς πολλές φορές φαινομενικό λόγο και αιτία. Αυτό μπορεί να το κάνει ακόμα πιο εγωιστικό, επομένως να σηκώσει ακόμα πιο ψηλά τείχη, ή μπορεί να το κάνει να παραδοθεί στον Θεό και να βγει από τα τείχη. Εξαρτάται από το πόσο σθεναρό είναι αυτό το άτομο, πόσο θεωρεί τον εαυτό του ικανό και δυναμικό, για το πόσο χρόνο θα μπορέσει να αντισταθεί. Στο τέλος όμως θα χάσει, είτε μετά από πολύ είτε μετά από λίγο κόπο. Αυτός είναι ο δεύτερος κανόνας της εγκόσμιας ύπαρξης: Ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο νικητής. Αυτό συμβαίνει επειδή στην μη εγκόσμια ύπαρξη, στην ολότητα, υπάρχει μόνο ο Θεός, επομένως στην ολότητα δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος νικητής, επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος. Αν μπορούσε να νικήσει στον κόσμο ο διάβολος, τότε θα σήμαινε ότι ο διάβολος υπάρχει. Αυτό όμως δεν είναι αληθές. Ο πρώτος κανόνας της εγκόσμιας ύπαρξης είναι ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι η εξέλιξη του νου σε Θεότητα, όπως προειπώθηκε.
Επομένως γνωρίζω ότι αποφεύγοντας το κακό, αποφεύγω και το καλό. Το καλό είναι το μάθημα που μπορώ να λάβω βιώνοντας το κακό. Αυτό δεν το θέλω. Επιθυμώ να εξελιχθώ, επιθυμώ να βιώσω τον κόσμο, να δεχθώ την ζωή ως το μοναδικό όχημα που μου προσφέρεται για να προσεγγίσω το Θείο. Το Θείο μου προσφέρει εμπειρίες που τις κατηγοριοποιώ ως καλές ή κακές. Αναγνωρίζω ότι αυτή η κατηγοριοποίηση είναι μόνο δική μου. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καλό ή κακό. Οτιδήποτε συμβαίνει, συμβαίνει για να μάθω. Γνωρίζω ότι όπως και κάθε μαθητής που πηγαίνει στο σχολείο έτσι και εγώ έχω την τάση να θέλω να χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου για ευχαρίστηση και όχι για μάθηση. Γνωρίζω όμως ότι αυτός δεν είναι ο μοναδικός σκοπός της ύπαρξής μου. Ο σκοπός που ένας μαθητής πηγαίνει σχολείο είναι για να μάθει και να ευχαριστηθεί, επομένως να μάθει ευχάριστα. Αποδεχόμενος το μάθημα, μαθαίνω ευχάριστα. Αντιστεκόμενος στο μάθημα, δυσαρεστούμαι επειδή διαμαρτύρομαι για τα γεγονότα που μου συμβαίνουν. Τα γεγονότα πρέπει να μου συμβούν διότι αυτός είναι ο σκοπός ύπαρξής μου. Επομένως δεν φοβάμαι γιατί δεν θέλω να αποφύγω το Θείο μάθημα.
4. Δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Είμαι μια ενσαρκωμένη ψυχή, αιώνια και αθάνατη. Επομένως δεν έχω τίποτα να χάσω. Εκτός από το να χάσω την ευκαιρία να βιώσω και να μάθω, κλεισμένος μέσα στα τείχη του φόβου. Αυτό μπορώ να το χάσω. Τίποτα άλλο. Ακόμα και αυτό μπορώ να το χάσω μέσα στα όρια του χρόνου. Γνωρίζω όμως ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει χρόνος. Επομένως ούτε και το μάθημα μπορώ να χάσω.
Επομένως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να χάσω.
Για αυτό το λόγο δεν φοβάμαι.
Εσύ;
----
天 使 (tian shi)
