Η πνευματική διαδρομή. Μια διαδρομή προς την απομόνωση; (EL)

Κάθε επίτευγμα στην διαδρομή πρέπει να μοιράζεται

Η πνευματική διαδρομή πραγματοποιείται μόνο σε απομόνωση και ησυχία. Σε αυτές τις συνθήκες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους καταπνιγμένους φόβους μας. Αυτό που επικαλύπτει τον φόβο από την έκφραση είναι ο θόρυβος. Όσο πιο πολύς θόρυβος από έξω τόσο πιο πολύ ο φόβος και η αγάπη επικαλύπτονται, διοτι κατοικούν εντός. Ο θόρυβος έρχεται απο έξω και επικαλύπτει τις φωνές του εσωτερικού κόσμου, δηλαδή την βροντερή φωνή του φόβου και την απαλή φωνή της αγάπης.


Αλλά η αξία στην ζωή και τον πνευματισμό δεν βρίσκεται στην απομόνωση. Η πραγματική πρόκληση βρίσκεται στην επικοινωνία με τους υπόλοιπους. Αυτό το δώρο δίνεται μόνο κατά την ζωή στην γη και υπό την ανθρώπινη μορφή.

Ο στόχος της πνευματικής δισδρομής είναι η ανακάλυψη και η επικοινωνία με τον εαυτό. Όταν όμως αυτή η αρετή κατακτηθεί τότε ο εγωισμός πρέπει να μεταμορφωθεί σε έλλειψη του εγώ. Πολλοί ταξιδευτές της πνευματικής διαδρομής θαμπώνονται από το εύρημα του εαυτού και αφιερώνονται πλήρως στην συνεχή εμβάθυνση στον πνευματισμό μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν ότι η Αλήθεια είναι απύθμενη. Η απληστεία σε αυτή την περίπτωση είναι όσο λανθασμένη όσο η προσπάθεια να μάθει κανείς την πλήρη γνώση μιας επιστήμης. Αυτό είναι αδύνατον. Η μάθηση λοιπόν πρέπει να επακολουθείται από εφαρμογή και έπειτα πάλι μάθηση σε μια συνεχή διαδικασία πνευματικής ανάπτυξης, μια διαδικασία ωρίμανσης.

Έχοντας καλύψει την πνευματική διαδρομή εκτιμούμε την αγάπη των άλλων αλλά δεν εξαρτώμαστε από αυτή. Επομένως δεν καλύπτουμε την αλήθεια για να κερδίσουμε την αγάπη τους. Είμαστε ότι είμαστε και αυτό μετά την πνευματική διαδρομή το έχουμε αποδεχθεί. Αν αυτό δεν το αποδέχονται οι άλλοι, τότε θα προσπαθήσουν μάταια να μας αλλάξουν προς τον δικό τους "σωστό" δρόμο και όταν δουν οτι αυτό είναι ανέφικτο τότε θα αρχίσουν να απομακρύνονται. Έτσι μπορεί να χάσουμε αρκετούς από τους αρχικούς μας φίλους και ίσως και μέλη της οικογενείας μας αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα χάσουμε τους θετικούς ανθρώπους που πάλεψαν οι ίδιοι με τους φόβους τους στον δρόμο προς την Αλήθεια.

Επομένως ο στόχος της πνευματικής διαδρομής δεν είναι εγωιστικός, δεν είναι μόνο η εύρεση και η αποδοχή του εαυτού. Είναι η  έκφραση του εαυτού ακόμα και αν αυτός δεν γίνεται αποδεκτός από τους άλλους. Είναι η αποφυγή της χρήσης μιας κοινωνικής μάσκας για να κερδηθεί η αποδοχή των άλλων. Επομένως, η πνευματική διαδρομή είναι ένα όπλο της Αλήθειας ενάντια στην πλάνη.

The spiritual journey: A journey to loneliness? (EN)

Every self-achievement in the journey is to be shared

The spiritual journey is a journey that can be performed only in isolation and silence. In these conditions you are confronted with all your suppressed fears. What suppresses fear is the noise. The more noise we have from outside the more the fear and the love are suppressed because they reside inside. Noise comes from outside and suppresses the voices of the inner world, which is the loud voice of fear and the dimmer voice of love.

A true spiritual journey is a journey inside. It is a journey that isolates all outside noise that prevents the inside voices to be heard. You don't have to do a pilgrimage to Santiago de Compostela or around Mt. Kailash of the Himalayas. But you have to be advancing alone. Even if a master is with you, he is not there to keep you company and distract you, but to guide you to paths and questions that will help you find the Truth on your own. In both cases the spiritual journey is a journey of isolation.

But the value of life and spirituality does not lie in isolation. The challenge resides in the interaction and communication with the others. This gift is only achieved while on earth and in human form.

The goal of the spiritual journey is the discovery and the communication with one's self. But once this virtue is gained then selfishness has to be transformed to selflessness. Many voyagers of this journey get so excited with their spiritual discoveries that keep on delving deeper and deeper only to understand that the Truth has an unlimited depth, there is no bottom. Becoming greedy in this search is as wrong as trying to learn all the knowledge of a science. This is impossible. Learning has to be followed by applying, then followed by further learning in a continuously evolving process, a process of becoming.

Having performed the spiritual journey you appreciate the love of the others but you are not addicted to it. You appreciate the food but you are addicted to it. Thus you do not hide the truth in order to gain their love. You are what you are and this satisfies you. If this does not satisfy the others then they will try to change you but seeing that this is impossible, they will slowly drift away. You will lose many of your initial friends, you might even lose members of your family, but be sure that you will not lose positive people that have fought their own fears in their way to Truth.

Thus the goal of the spiritual journey is not only to find and accept yourself. It is to be yourself.even if the others do not approve it. It is to refrain from having a "social face" in order to gain the acceptance of the others. Thus, the spiritual journey is a weapon of Truth, a weapon against the global fake.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ

Ώ Αρχάγγελε Μιχαήλ, καθοδήγησέ μας με την Δύναμή σου
όταν είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε την πόρτα
με το χέρι μας να τρέμει στο πόμολο.
Δείξε μας το επόμενο δωμάτιο στον λαβύρινθο της ζωής
όταν κοιτάμε την ανοικτή πόρτα της ευκαιρίας με φόβο
Και χρησιμοποίησε το σπαθί σου για να θανατώσεις το τσόφλι μας
ώστε να απελευθερωθεί η πεταλούδα που κοιμάται μέσα.


Από: Η Ανακάλυψη (εισαγωγή)







Η εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται στο μοναστήρι του Πανορμήτη της Σύμης, δείχνει τον Αρχάγγελο να κρατά το σπαθί στο δεξί Του χέρι και την ψυχή του άπληστου στο αριστερό. Ο Αρχάγγελος πατά πάνω στο νεκρό σώμα του ανθρώπου που είχε επιδοθεί στην απληστία. Η αποστολή του Αρχάγγελου είναι να διαχωρείζει το καθαρό από το έκπτωτο. Στο χέρι του κρατά την καθαρή ψυχή ενός έκπτωτου ανθρώπου.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ μας βοηθά κατά την διαδικασία του γίγνεσθαι. "Να είναι κανείς ή να μην είναι"* λέει ο Άμλετ, εννοώντας στην πραγματικότητα "Να είναι κανείς ή να γίνει". Όμως το δικαίωμα του Όντος δίνεται μόνο όταν στο καθαρό που αναδύεται απο το έκπτωτο, είναι μια Θεϊκή ιδιότητα που αποκτάται μέσα από την πνευματική διαδρομή. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί κανεις να παραμένει και ολόκληρη η ζωή είναι μια συνεχής διαδικασία γίγνεσθαι. Και σε αυτή ακριβώς την διαδικασία ο Αρχάγγελος είναι εκεί να μας βοηθήσει να απομονώσουμε το καθαρό, καθοδηγώντας μας μέσα απο μία συνεχή διαδικασία επιλογών και συναισθηματικών αντιδράσεων. Με το σπαθί του ανοίγει το άπληστο υλιστικό περίβλημα και αφήνει την ψυχή να αναδυθεί εκ των έσω, απελευθερώνοντάς την.

Σε αυτή την διαδικασία του γίγνεσθαι χρειαζόμαστε το κουράγιο να αλλάζουμε, αφήνωντας το παλιό να αποβιώσει. Πολλές φορές όμως παραμένουμε προσκολλημένοι στο παλαιό, στα παλαιά προβλήματα τα οποία επιστρέφουν συνεχώς με νέα μορφή αλλά στον πυρήνα τους είναι τα ίδια. Όμως στον λαβύρινθο της ζωής η πεταλούδα δεν μπορεί να γεννηθεί αν δεν αφήσουμε το σκουλήκι να πεθάνει και το λουλούδι δεν μπορεί να ανθίσει αν δεν αφήσουμε τον σπόρο να θριμματιστεί. Κοιτώντας τον σπόρο ο Αρχάγγελος βλέπει το λουλούδι. Κοιτώντας το σκουλήκι βλέπει την πεταλούδα. Κοιτώντας τον άπληστο βλέπει την Θεότητα. Και με το σπαθί Του θανατώνει τον άπληστο για να ελευθερώσει την καθαρή ψυχή του από το περίβλημά της.

* αρχικώς μεταφρασμένο ως "Να ζει κανείς ή να μην ζεί", κατ εμέ λανθασμένα.

The Reencounter

The lower town of Monemvasia

In the Venetian times the city was divided into two towns: The more secure upper town, home of the aristocrats and the palace, and the vibrant lower town, home of commerce. In Monemvasia of today only the lower town is saved and restored (picture). The upper town is destroyed with only part of the walls of the castle saved until today.

Monemvasia as seen from the mainland.

The Archangel Michael

Oh Archangel Michael, may your Force guide us
when we are ready to open the door
with our hand trembling on the handle
May You show us the next room
in the labyrinth of life
when we are looking at the open door of opportunity with fear
May You use your sword to let our shell die
and free the butterfly that is sleeping inside it


From: The Reencounter (intro)








The image of the Archangel Michael shows the Archangel holding a sword on his right hand and the soul of the Greedy in his left hand. The Archangel steps on the dead body of the Greedy. The myth says that the Greedy in his life was not willing to share anything with anyone. He was lost inside his belongings. The Archangel is there to separate the pure from the fallen. In his hand he is holding the pure soul of the fallen man.

The Archangel Michael assistσ us in the process of becoming. "To be or not to be" says Hamlet, meaning really "To be or to become". But in reality the privilege of Being is only given once the pure arises from the fallen, it is a Godly property gained through the spiritual journey. In reality life is a continuous process of becoming. And in this process the Archangel is there to help us separate the pure from the material, guide us on the ever-present process of becoming. With his sword he destroys our greedy body and lets the soul evolve out of it.

In the process of becoming we need the courage to change and to die. In the labyrinth of life the butterfly cannot be born if the worm does not die and the flower cannot appear if the seed does not break. Looking at the seed the Archangel sees the flower. Looking at the worm He sees the butterfly. And with His sword He opens the shell of the Greedy to take out of his body his pure soul.